HATIRLAR MISIN?

HATIRLAR MISIN?

İşte gidiyorsun, sevdaların ateşi yanıyor ardından,
İlk buluştuğumuz günü hatırlar mısın?
Gülhane parkında, bir kuytu köşe,
İliklerimize kadar ısındığımız sıcak bir yaz günü.
Kuruyemiş satan çocuklar, gül sunan Roman kızı, çay dağıtan garsonlar,
Hepsi, hepsi gönlümün ilk sevdasına tanıklar.
Bugün son kez uğradım, kuytu köşemize,
Sensiz daha bir kuytu, daha bir garipti.
Tanıklar etrafımda, bana gelmediler,
İkramları, başka sevdalaraydı artık.
Tek başımayım, sessiz ve sensiz,
Ansızın bir güvercin konuyor masama, 
sessiz dünyamın tek sesli konuğu.
Sadece bakakaldım, sen hayallendin gözümde,
Sanki sendin usulca gelen ve ansızın çekip giden.
Yıkık bir kalp ve harir gözyaşıyla bir daha sevdim seni, 
Sensiz son kez seyrettim, bu koca şehri.
Boğaz sıradan bir deniz, kuşlar sürü, insanlar gamsız,
Anlayacağın cancağızım, İstanbul sensiz, cansız ve anlamsız...