İSTANBUL

İSTANBUL

İstanbul bende bir can, ben İstanbul'da canan
Pek az gülen gördüm, çoğu candan ağlayan.
Hazinede gecekondu, bataklıkta gökdelen,
Hep menfaat güdendir, İstanbul kanını emen.
Sağlığım pek harap, ciğerlerim toz duman,
Bedenim dünden bitap, ve ellerim kan revan.
İnsanların isyanına, mekan olmuş stadlar,
Çare olmaktan çıkmış, fayda vermez üstadlar.
Sultandan isim almış, İstanbul'un fatihi,
Her cumada canlanır, memleketin fetihi.
Işıltılı yüzüyle, akşam canlanır Taksim,
Genç zehirleyen beyaz, orda edilir taksim.
Bedenler hep tepinir, Ortaköy havanada,
Çoğu başka bedende, çoğu başka havada.
İsyan eden ruhların, uğrak yeri Bakırköy,
Aslını sorarsanız, ne bakır olur ne de köy.
Gözümde anam tüter, yarim sevgilim tüter,
Gönlüm herdem aşk ile, İstanbul diye titrer.
İstanbul bende bir can, ben İstanbul'da canan,
Pek az gülen gördüm, çoğu candan ağlayan...